HOW TO SWIM IN A DRY POOL, performance during group show Spa of Imagination, Contemporary Museum Wrocław (MWW) Opolno - Zdrój, Poland 2021
in the company of Maria Bitka
Contemporary Museum Wrocław (MWW) Opolno - Zdrój, Poland 2021
The performance referred to key issues such as memory, imagination, nature, water, and was connected with a place that was very important in the minds of many inhabitants of Opolno-Zdrój - the swimming pool. The former German swimming pool in Opolno-Zdrój (Bad Oppelsdorf) functions as a figure of destruction in the consciousness of the local community. Abandoned and ruined, it succumbs to plant succession. There was no water in the basin for many years, but some residents still remember learning to swim here. In Opolno-Zdrój there is no water, not only in the famous swimming pool, but also in spa houses and bathing establishments, so numerous at the beginning of the 20th century. Following the current of the blue humanities (recognition of the close relationship between modern western culture and the sea), Nati Krawtz draws attention to the fact that access to water is one of the basic rights of all living beings on Earth. Swimming and being in the water is the basic artistic practice for this artist. She believes that this is the natural ability of all mammals to begin their life in the amniotic fluid.So Krawtz asks how to swim in a dry pool? And consequently, how to live without water?
Magdalena Worłowska (Curator of the exhibition: Spa of Imagination)
fot. Tomasz Padło
fot. MWW
fot. MWW
fot. MWW
fot. Tomasz Padło
fot. Tomasz Padło
SCENARIUSZ
Działanie performatywne przygotowane na inaugurację wystawy Zdroje Wyobraźni prezentowanej w Opolnie-Zdroju
Akt I: Pływanie
Pierwsza część wprowadzająca w sytuację i kontekst miejsca – betonowy, poniemiecki basen z lat 30. W pamięci mieszkańców pojawia się jako główna atrakcja Opolna-Zdroju – miejsce spotkań i ośrodek życia społecznego w trakcie wakacji. W basenie nie ma wody od niemal 40 lat, podobnie w zdrojach nie ma wody, która zaniknęła wiele lat temu. Pojawia się zatem pytanie jak pływać? Jak pływać bez wody? A w konsekwencji jak żyć bez wody?
Wodzirejka przypomina publiczności czym jest pływanie: „pływanie – metoda poruszania się po powierzchni wody lub w wodzie, wykorzystywana przez człowieka, zwierzęta oraz maszyny... Jest popularną aktywnością rekreacyjną, szczególnie w krajach o cieplejszym klimacie i naturalnych zbiornikach wodnych. Istnieje wiele sposobów pływania. Do najpopularniejszych należą żabka, kraul, grzbietowy, motylkowy i, ze względu na prostotę, piesek”.
Artystka-pływaczka: przechodzi przez basen w stroju kąpielowym z bojką ratunkową.
Akt II: ZaWodzenie
Ponieważ w basenie nie ma wody i pływanie jako takie nie jest możliwe podjęta zostanie próba przywołania samego fizycznego doświadczenia pływania i bycia w wodzie. Maria Bitka (wodzirejka) wykona improwizację wokalną na temat odruchu niezachłystywania się: „gdy twarz jest zanurzona, wrażliwe na zimno receptory wewnątrz jamy nosowej i innych części twarzy zaopatrywanych przez V nerw czaszkowy (trójdzielny) przekazują informację do mózgu, potem impuls jest przekazywany przez X nerw czaszkowy (błędny) będący częścią autonomicznego układu nerwowego. Powoduje to bradykardię i obwodową wazokonstrykcję. Krew omija płuca i pozostałe organy, poza sercem i mózgiem, tworząc cykl serce-mózg. Pozwala to zachować ssakom tlen dla ważnych życiowo organów. Wstrzymanie oddechu bez zanurzania twarzy powoduje łagodną bradykardię. Zanurzenie twarzy wyzwala odruch nurkowania, którego nasilenie wzrasta proporcjonalnie do malejącej temperatury wody. Aktywowanie odruchu przez zimną wodę może być używane do leczenia częstoskurczu nadkomorowego. Jednakże największe efekty bradykardii są indukowane, gdy osobnik wstrzymuje oddech z zanurzoną twarzą”.
W tym samym czasie artystka-pływaczka zanurza twarz w lodowatej wodzie i wstrzymuje oddech najdłużej jak potrafi celem wywołania efektu bradykardii i wazokonstryckji obwodowej. Wywołuje w ten sposób reakcje organizmu właściwe dla stanu pływania/bycia w wodzie.
Akt III: Epilog
Po zakończeniu artystka udaje się do potoku przepływającego obok basenu. Wodzirejka/trenerka objaśnia działanie: "W performansie chodziło przede wszystkim o to aby nie urazić Kopalni Węgla Brunatnego Turów".